به گزارش گروه اجتماعی فانوس، دکتر "احمد  رضوانی‌فر" با اشاره به این که باور غلط مرغ‌های هورمونی برای همه اصطلاح آشنایی است،  توضیح داد: تجویز هورمون به 10 هزار قطعه جوجه در یک سالن پرورشی به لحاظ هزینه اصلاً مقرون به صرفه نیست. 

این متخصص بیماری‌های طیور ادامه داد: در پرورش پرندگان بویژه مرغ از موادی مانند مکمل‌های معدنی، سویا، ذرت و ویتامینه، صدف یا کربنات کلسیم به عنوان منبع کلسیم و دی کلسیم فسفات به عنوان غذای طیور استفاده می‌شود.

این عضو هیئت علمی دانشکده دامپزشکی با بیان این که برای افزایش سرعت رشد مرغ در پرورش طیور صنعتی از اصلاح‌نژاد و تغذیه استفاده می‌شود، تأکید کرد: اصل و اساس کار در پرورش مرغ اصلاح‌نژاد بر پایه انتخاب نژادهای خوب مرغ‌ها با سرعت رشد و توان ژنتیکی بالا است.

دکتر رضوانی‌فر افزود: دانشی که از نیم قرن پیش در مورد نیازهای تغذیه‌ای طیور انجام شده نشان  می‌دهد، مرغ ها برای بهترین بازده به میزان خاصی از انرژی، پروتئین، آمینو اسیدها، ویتامین‌ها و املاح مدنی نیاز دارند. بنابراین طیور پرورشی با یک جیره کامل به آن حداکثر پتانسیل ژنتیکی می‌رسند، واضح است اگر مرغ‌ها در 40 تا 50 روز به وزن 5/2 تا 3 کیلو گرم می‌رسند به معنای استفاده از هورمون نیست.

او در ادامه خرید مرغ سنگین وزن را یکی از عادت‌های مردم بیان کرد و گفت: این شیوه انتخاب سبب می‌شود بازار به سمتی پیش برود که پرورش دهندگان طیور، مرغ‌های زیر 5/2 کیلو گرم را به کشتارگاه نفروشند در چنین شرایطی مرغدار مجبور است به جای  40 روز، 50روز مرغ را نگهداری کند.

به اعتقاد این دامپزشک، فاصله ایجاد شده آن هم به مدت 10 روز، ضریب تبدیل را افزایش و بازده مرغ را کاهش می‌دهد. به عبارت دیگر مرغ غذای بیشتری می‌خورد تا گوشت بیشتری تولید کند. با این حساب مقدار زیادی ذرت، سویا، روغن، مواد غذایی، مکمل‌های معدنی و ویتامینه اتلاف می‌شود در حالی که اگر مرغ بین 5 یا 6 روز زودتر به کشتارگاه تحویل داده شود، بازدهی شان بیشتر می‌شود. پس هر اندازه سن کشتار پایین باشد، در سطح کلان به لحاظ اقتصادی در مصرف خوراک صرفه‌جویی خواهد شد.

دکتر رضوانی‌فر در ادامه با بیان این که بالا رفتن سن مرغ هم به ضرر مصرف‌ کننده و هم به ضرر تولید‌ کننده است، اظهار داشت: در سن 40 تا 42 روزگی حداکثر سرعت رشد عضلانی مرغ طی می‌شود و از این سن به بعد چربی‌گذاری در لاشه بیشتر می‌شود.

بخش زیادی از این چربی در محوطه شکمی و مدخل سینه مرغ انباشته شده و برای مصرف‌ کننده کارایی ندارد و دور ریخته می‌شود. از طرفی عمده پروتئین مرغ در عضله ذخیره می‌شود و پیش از 40 روز حداکثر رشد عضلانی سپری می‌شود.

علاوه بر آن وزن مخصوص چربی پایین‌تر از عضله است. هر یک گرم چربی، 8000 تا 9000 کالری انرژی دریافت می‌کند، نگهداری مرغ بیش از 40 روز سبب می‌شود مرغ‌ها انرژی دریافتی شان را به چربی تبدیل کنند که به لحاظ سلامتی و اقتصادی مقرون به صرفه نیست.