به گزارش ایسنا، امروزه بیشتر مردم به اندازه کافی نمی‌خوابند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) اعلام کرده است که کم خوابی به یک پدیده اپیدمیک تبدیل شده است. در عین حال، هر چند که گاهی اهمیت خواب را مورد توجه قرار می‌دهیم اما اغلب نسبت به اهمیت تاریکی غافلیم. بله درست است؛ بدن ما به تاریکی شب احتیاج دارد.

حقیقت این است که قرار گرفتن در معرض الگوی منظمی از نور و تاریکی، ریتم شبانه‌روزی بدن ما را تنظیم می‌کند. اختلال در این ریتم می‌تواند خطر ابتلا به برخی مشکلات مثل چاقی، دیابت و سرطان پستان را افزایش دهد.

فرآیند فیزیولوژیکی که چرخه شبانه‌روزی خواب و بیداری، گرسنگی، سطح فعالیت، دمای بدن، سطح ملاتونین موجود در خون و بسیاری از خصوصیات فیزیوژیک بدن را کنترل می‌کنند به نام ریتم شبانه‌روزی درونی شناخته می‌شوند. ریتم شبانه‌روزی درونی ما تقریبا 24 ساعته است. بدن ما برای بازنشانی این چرخه و برای اینکه بتواند آن را همواره در حد 24 ساعت نگه دارد به نور خورشید و طول روز وابسته است. روشنایی و تاریکی پیام‌های با اهمیتی برای این چرخه محسوب می‌شوند.

در طول تاریکی اتفاقات زیادی برای بدن می‌افتد از جمله این که سطح هورمون لپتین که به کنترل گرسنگی کمک می‌کند افزایش می‌یابد. سطح بالای لپتین باعث می‌شود که ما احساس گرسنگی نکنیم و سطوح پایین این هورمون باعث القا حس گرسنگی می‌شود. آزمایش‌ها نشان داده است که روشن بودن چراغ‌ها سطح لپتین را افزایش داده و باعث می‌شود افراد در اواسط شب احساس گرسنگی کنند.

در طول شب و در تاریکی، دمای بدن کاهش پیدا می‌کند، متابولیسم و سوخت و ساز کم می‌شود و هورمون ملاتونین به شدت افزایش می‌یابد. با دمیدن خورشید ملاتونین شروع به افت کرده و شما بیدار می شوید. ملاتونین برای طی کردن این چرخه یک هورمون ضروری محسوب می‌شود و ترشح آن به تاریکی شب بستگی دارد.

همچنین مشخص شده است تغییر در نحوه قرار گرفتن در معرض نور الکتریسته در طول شب از نظر زیستی با بیماری‌ها و اختلالاتی که در دنیای امروز متداول شده‌اند مثل چاقی، دیابت، سرطان و افسردگی ارتباط معناداری دارد.

ریتم شبانه‌روزی در طول سه میلیارد سال تکامل حیات در زمین در بستری از چرخه روز و شب که در این سیاره برقرار بوده شکل گرفته است و لذا این پیام‌ها عمق و غنای زیادی در گنجینه ژنتیکی ما دارند.

در یکی دو دهه اخیر مشخص شده است ژن‌هایی که ریتم شبانه‌روزی درونی ما را تنظیم می‌کنند (ژن‌های ساعت)، مسئول تنظیم بخش زیادی از کل ژنوم ما نیز هستند که شامل ژن‌هایی است که مسئول متابولیسم (نحوه پردازش غذا در بدن) ، پاسخ به آسیب به DNA ( محافظت در برابر مواد سمی و تشعشعات) و تنظیم چرخه سلول و تولید هورمون ( نحوه رشد سلول‌ها و بافت‌های بدن ما) هستند. وجود نور در طول شب این فرآیندها را با اختلال مواجه می‌کند.

تاریکی شب حدودا 12 ساعت به طول می‌انجامد و انسان‌ها به طور طبیعی هشت یا 9 ساعت از این زمان را در خواب به سر می‌برند. با اختراع لامپ‌های الکتریکی در اواخر قرن 19 همه چیز تغییر کرد. از آن زمان تاریکی شب روز به روز بیشتر مورد هجوم قرار گرفته است.

محیط‌های بیرون بی‌رحمانه روشن‌تر و روشن‌تر شده‌اند و روز به روز افراد بیشتری از تبلت و تلفن‌های هوشمند استفاده می‌کنند و خود را در معرض نور آبی که از این صفحات نشات می‌گیرد و معادل نور روز است قرار می‌دهند در حالی‌که به طور فیزیولوژیکی باید در معرض تاریکی شب باشند.

امروزه بیشتر ما نور کمی در طول روز و نور بیشتری در طول شب دریافت می‌کنیم. کمتر کسی است که شب را در یک اتاق کاملا تاریک سپری کند و بسیاری از افراد در طول روز تنها اندکی نور خورشید دریافت می‌کنند زیرا اغلب در اتاق‌های اداری به سر می‌برند.