سلامت نیوز:تعدادی از تشکل های غیردولتی محیط زیستی کشور در نامه ای خطاب به آقای روحانی رییس جمهور، نسبت به ورود کارشناسی نشده گونه مهاجم ماهی تیلاپیا هشدار دادند.

این تشکل ها که عضو گروه هم اندیشی سازمان های غیر دولتی زیست محیطی تالابی کشورهستند در این نامه با تاکید بر برخی معضلات محیط زیستی که در آستانه تبدیل شدن به بحران هایی برای امنیت ملی هستند، از رییس جمهور خواسته اند تا به این موضوع توجه بیشتری شود.

در این نامه با اشاره به بحران آب، خشکی تالاب ها و دریاچه ها، تخریب زیستگاهها و تهدید تنوع زیستی جانوری و گیاهی که گواه و گویای عدم مدیریت خردمندانه بر زیست بوم های ایران عزیزمان در سال های گذشته بوده، آمده است: به رغم وجود تجربه های تلخ ناموفق از ورود گونه های مهاجم و غیربومی، ناباورانه سازمان شیلات کشور در یک ریسک پر خطر درصدد وارد کردن ماهی تیلاپیا به اکوسیستم های آبی و دریایی کشور است.

همچنین در این نامه با تاکید بر نگرانی ها و اعتراضات جدی و دامنه داری که این مسئله در میان کارشناسان حوزه محیط زیست دریایی، حوزه شیلات و ماهی شناسی و فعالان محیط زیست ایجاد کرده، به مواردی از تجربیات گذشته اشاره شده و آمده است: تجربه های تلخ و زیانبار ورود غیر علمی و نابخردانه گون های مهاجم و غیربومی که خسارت های جبران ناپذیری به محیط زیست و معیشت برخی جوامع محلی کشور وارد کرده اند کم نیستند. ماهی شانه دار؛ مهاجمی که با آب توازن کشتی ها وارد کاسپین شد و با اشتهای سیری ناپذیرش و خوردن خوراک کیلکاها و فوک های کاسپینی اضافه بر ایجاد بحران اکولوژیک با کاهش جمعیت کیلکاها صنعت صیادی در سواحل کاسپین را با چالش های جدی مواجه کرد، ورود کاج تدا به جنگل های شمال، ماهی کاراس به تالاب انزلی، گیاه آزولا و کرم ساقه خوار به مزارع برنج و بالاخره ماهی آمور که یک گونه مهاجم وارداتی و گیاه خوار بود و با زیاد شدن جمعیتش در هامون به سمت نیزارهایی که محل زیست ماهیان کپور نقره ای بودند حمله ور شدند، نیزارها خورده شدند و پرندگان رفتند و اضافه بر نابودی کپور، صنایع دستی، حصیربافی و صید ماهی و پرندگان بومی را هم از دست دادیم.

این تشکل ها ماهی تیلاپیارا بومی قاره آمریکا و آفریقا قلمداد کرده و یادآور شده اند که تیلاپیا از سوی سازمان جهانی حفاظت از طبیعت در فهرست 100 گونه مهاجم (GISD) قرار دارد و نسبت به تاثیر بسیار تخریبی آن بر طبیعت هشدار داده شده است. این ماهی به لحاظ شرایط فیزیولوژیکی و مقاومت بسیار بالای اکولوژیکی از قدرت بالای گسترش و انتقال به تمامی آب های شیرین تا شور کشور بهره مند بوده و با کاهش کیفیت آب های پشت مخازن سدها به افزایش بیماری ها برای آبزیان بومی اضافه بر تبعات اکولوژیکی، بهداشتی و در خطر قرار دادن تنوع زیستی کشور، تبعات اقتصادی و اجتماعی جبران ناپذیری را برای جوامع محلی و بومی به بار خواهد آورد.