محققان هندی با استفاده از پیله کرم ابریشم نوعی بافت ویژه ترمیم زخمهای حاصل از حمله های قلبی ابداع کردند.

به گزارش سرویس علمی فناوری جام نیوز  با وجود اینکه انسانها معمولا پس از حمله قلبی سلامت خود را به دست می آورند، خود قلب هرگز مثل گذشته سلامت خود را به دست نخواهد آورد. این به آن دلیل است که نسوج ماهیچه های قلبی احیا نمی شوند، هر سلول یا بافتی که در اثر حمله قلبی بمیرد توسط مقداری بافت غیر فعال و خنثی جایگزین می شود و عملکرد قلب در اثر این فرایند تحت تاثیر قرار می گیرد.

از این رو دانشمندان تلاش کرده اند برای بهبود این وضعیت پانسمانهای قلبی تولید کنند که عملکرد آنها مانند چارچوبها یا داربستهایی در ابعاد نانو است تا سلولهای جدید قلبی بتوانند بر روی آنها رشد پیدا کنند. مواد به کار گرفته شده در ساخت این داربستها متشکل از فیبرین، نانوفیبر، نانوکابلهای طلایی و پلیمر است. اکنون مطالعه ای جدید نشان داده است که ابریشم به دست آمده از کرمهای ابریشم می تواند جایگزین بهتری برای تمامی این مواد باشد.

دانشمندان در موسسه ماکس پلانک که در پروژه کشت بافتهای قلبی بر روی چارچوبهای سه بعدی نانویی مشارکت داشته اند، تایید می کنند که استفاده از شیوه قدیمی از محدودیتهایی برخوردار است، از آن جمله می توان به آسیب پذیر بودن مواد به کار گرفته شده اشاره کرد که منجر به حمله سیستم دفاعی بدن بیمار به چارچوبهای مصنوعی می شد، همچنین گاهی اوقات این مواد از چسبیدن درست سلولهای ماهیچه های قلبی به چارچوبهای نانویی و تشکیل بافت کاربردی جلوگیری می کردند.

در مقابل، دانشمندان موسسه تکنولوژی "خاراگپور" در هندوستان روی یک جایگزین کاربردی تر برای این مواد مطالعه کرده و دریافتند قطعه ای به اندازه یک سکه که از پیله نوعی کرم ابریشم به دست آمده می تواند در ترمیم زخمهای قلب تاثیرگذاری بهتری داشته باشد.
این قطعه می تواند جایگزینی مناسب برای نانوچارچوبهای سابق بوده و در عین حال بر روی سطح آن پروتئین هایی وجود دارد که می تواند چسبندگی سلولهای ماهیچه قلب را افزایش داده و تسهیل کند.
بر اساس گزارش مهر از پاپ ساینس، زمانی که این ماده ابریشمی در موسسه ماکس پلانک مورد آزمایش قرار گرفت، سلولهای قلب موش که بر روی این بافت کشت داده شده بودند توانستند ارتباط میان سلولی را برای 20 روز حفظ کرده و با یکدیگر به خوبی هماهنگ باشند. پیش از اینکه قطعات ابریشمی در دوره های بالینی مورد آزمایش قرار گیرند، دانشمندان باید شیوه ای علمی برای تولید میزان مورد نیاز از سلولهای قلب بیمار را بیابند.