به گزارش مرکز اطلاع رسانی طیور ایران به نقل از ایسنا، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، بهینه سازی سن کشتار مرغ را یکی از مهمترین اقدامات برای بهبود مدیریت اقتصادی واحدهای تولیدی طیور دانست.

 مرغ به عنوان یکی از اصلی‌ترین منابع پروتئین در سبد غذایی خانوار ایرانی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این محصول به دلیل قیمت مناسب‌تر نسبت به دیگر انواع گوشت، به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما بعضا نوسانات قیمت مرغ و چالش‌های تولید و توزیع آن، همواره دغدغه مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان بوده است.

افزایش قیمت نهاده‌هایی مانند ذرت و سویا، که بخش عمده‌ای از جیره غذایی مرغ را تشکیل می‌دهند، به طور مستقیم بر قیمت تمام شده مرغ تاثیر می‌گذارد. دولت با تامین نهاده‌های دامی به قیمت مناسب، تلاش می‌کند تا هزینه‌های تولید مرغ را کاهش دهد و البته که کاهش سن کشتار مرغ، گامی بزرگ به سوی صرفه‌جویی در صنعت مرغداری است که از جمله مزایای این کاهش سن کشتار صرفه‌جویی در مصرف دان است که با کاهش سن کشتار، میزان مصرف دان در هر قطعه مرغ به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد که این امر به معنای صرفه‌جویی قابل توجه در هزینه‌های تولید است. این اقدام همچنین افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌های نگهداری و کاهش ضایعات را به همراه دارد.

سید عبداله حسینی عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور با اشاره به اینکه صنعت مرغداری کشور در حال حاضر از ثبات نسبی برخوردار است، اظهار کرد: مرغداران می‌توانند با مدیریت بهتر سن کشتار، در بهبود اقتصاد واحد تولیدی خود، گام‌های موثری بردارند.

وی افزود: اکنون متوسط سن کشتار در ایران ۴۸ روز است، در حالی که این میزان برای کشور پیشرفته‌ای مانند هلند، به ۴۱ روز کاهش یافته است. ضمن اینکه تلفات طیور در هلند ۳.۵ درصد و در ایران حدود ۹ درصد برآورد می‌شود.

حسینی عنوان کرد: مواردی مانند عملکرد رشد، نرخ مرگ و میر، کیفیت گوشت، عوامل محیطی و ملاحظات اقتصادی، از جمله عواملی به شمار می‌روند که به طور مستقیم بر سن کشتار تاثیرگذارند. به عبارتی تمام این عوامل دست به دست هم داده و سن کشتار را تعیین می‌کنند، بنابراین برای کاهش این فاکتور، لازم است مرغداران در مدیریت این عوامل، دقت کافی داشته باشند.

وی افزایش تعداد دفعات جوجه‌ریزی در سال را یکی از مزایای مدیریتی کاهش سن کشتار دانست و بیان کرد: با کاهش سن پرورش از ۴۹ روز به ۴۲ روز و حتی ۳۵ روز، تعداد دفعات جوجه‌ریزی از ۵.۲ بار به ترتیب به ۵.۸ و ۶.۵ بار در سال افزایش می‌یابد. افزایش تعداد دفعات جوجه‌ریزی در سال، مزایای زیادی را در بر دارد که از آن جمله می‌توان به حداکثر شدن استفاده از سرمایه‌گذاری‌های ثابت انجام شده، کاهش درصد هزینه‌های استهلاک ساختمان‌ها به کل هزینه‌ها، کوتاه شدن دوره بازگشت سرمایه، کاهش نسبت هزینه‌های ثابت به کل هزینه‌ها در سال و کاهش ریسک سرمایه گذاری اشاره کرد.

حسینی ادامه داد: هر چه دوره پرورش جوجه کاهش یابد احتمال درگیر شدن گله به انواع بیماری‌ها به‌ویژه بیماری‌هایی مانند گامبورو که در جوجه‌های مسن‌تر اتفاق می‌افتد و سندرم مرگ ناگهانی، آسیب و بیماری‌های متابولیک کاهش می‌یابد.

این عضو هیات علمی، ادامه داد: با افزایش سن، وزن جوجه بیشتر می‌شود، چرا که جوجه در سنین بالا به مقدار خوراک بیشتری نیاز دارد و این موضوع، بهبود ضریب تبدیل غذایی را با مانعی جدی روبرو می‌کند.

حسینی در پایان، تصریح کرد: طبق مطالعات انجام شده توسط محققان موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، کاهش سن پرورش تنها به ۴۲ روز در هر دوره، سبب صرفه جویی به میزان ۶۰۰ هزار تن خوراک مصرفی می‌شود که معادل حداقل ۱۱ هزار میلیارد تومان در سال است.